گروه استری

گروه استری یک گروه کاربردی هستند که معمولاً در شیمی آلی با آن روبرو می شویم. آنها توسط کربنی متصل به سه اتم دیگر مشخص می شوند، یک پیوند منفرد به یک کربن ، یک پیوند مضاعف به یک اکسیژن و یک پیوند منفرد به یک اکسیژن. اکسیژن منحصر به فرد محدود به کربن دیگری است.

اصطلاح “استر” در سال 1848 توسط شیمیدان آلمانی Leopold Gmelin ابداع شده است. احتمالاً این واژه انقباض کلمه آلمانی “essigäther” بود ، که به معنی “اتر استیک” است. استرها به طور کلی با RCOOR یا RCO2R نمایش داده می شوند. استرها به طور معمول معطر هستند و آنهایی که وزن مولکولی آن ها به مقدار کافی بی ثبات است ، معمولاً به عنوان عطر استفاده می شوند و در روغن های اساسی و فرومون ها یافت می شوند. استرهای پلیمریزه شده یا پلی استرها نیز پلاستیک های بسیار مهمی هستند.

گروه استری حاوی یک مرکز کربونیل هستند که به دلیل هیبریداسیون sp2 باعث ایجاد زاویه پیوند 120 درجه C-C-O و O-C-O می شود. برخلاف آمیدها ، استرها از لحاظ ساختاری انعطاف پذیر هستند زیرا چرخش در مورد اوراق C-O-C مانع انرژی کمتری دارد. انعطاف پذیری و قطبیت پایین آنها بر روی خصوصیات بدنی آنها در مقیاس ماکروسکوپی تأثیر می گذارد. آنها تمایل به سفت تر بودن دارند و منجر به یک نقطه ذوب پایین تر و ناپایدارتر می شوند و منجر به یک نقطه جوش پایین تر از آمیدهای مربوطه می شوند.

اتیل استات (اتیل اتانات) استر است. نمونه های دیگر استرها عبارتند از: اتیل پروپانوات ، پروپیل متانوات ، پروپیل اتانوات و متیل بوتانوئات. همچنین گلیسیریدها استرهای چربی گلیسرول هستند. چربی ها و روغن ها نمونه ای از استرها هستند. تفاوت بین آنها نقطه ذوب استرهای آنهاست. اگر نقطه ذوب زیر دمای اتاق باشد ، استر به عنوان روغن (مانند روغن نباتی) در نظر گرفته می شود. از طرف دیگر ، اگر استر در دمای اتاق جامد باشد ، چربی محسوب می شود (مانند کره یا گوشت گاو).