افزودنی ها

افزودنی ها یا پرکننده ها به مقدار خیلی کم  و به منظور خاصی به رنگ افزوده شده و در خصلت رنگ هیچ تاثیری نداشته و فقط توجیه اقتصادی دارند. در صورت استفاده درست از افزودنی ها در فرمولاسیون رنگ، فرمول نویس رنگ می تواند بدون هیچگونه افزایش در قیمت یا حتی با کاهش دادن آن، بدون کاهش در کیفیت، رنگی با بالاترین کیفیت را تولید نماید.

افزودنی ها معمولا به دو صورت گروه بندی می شوند ، براساس نوع کاربرد یا عمل کرد افزودنی که معمولا تولید کنندگان افزودنی محصولات خود را بر این اساس گروه بندی می کنند و دسته بندی دیگر بر اساس تأثیر افزودنی در مراحل مختلف که از پرسه ساخت و تولید تا اعمال و پس از آن در فیلم خشک و یا سخت شده را شامل می شود.

البته این نکته لازم به ذکر است که مواردی از رنگ ها وجود دارد که تمام اقلام ذکر شده در بالا را در فرمولاسیون رنگ خود نداشته باشند. بعنوان نمونه رنگ های پودری که در فرمولاسیون آن ها از حلال استفاده نمی شود یا در لاک ها که از پیگمنت و رنگدانه یار در فرمولاسیون لاک استفاده نمی شود.

یک دید کلی برای تولید رنگ استفاده از ۳۰ % رزین ( کمک به چسبندگی )، ۴۰ % تیتانیوم ( رنگدانه سفید و بسیار مهم در تولید رنگ )، ۲۰ % حلال و حدود ۱۰ % ماده افزودنی است که البته این مقادیر می توانند متفاوت باشند. لذا برای تولید رنگ مواد فوق را بوسیله ی دستگاهی به نام میکسر با هم مخلوط می کنند و عمل اختلاط به طور مداوم به مدت دو ساعت انجام می پذیرد.