پیلار تجارت

مواد اولیه را که شامل مثلاً ۳۰ % رزین(کمک به چسبندگی)، ۴۰ % تیتانیوم(رنگدانه سفید و بسیار مهم در تولید رنگ)، ۲۰ % حلال و حدود ۱۰ % ماده افزودنی که البته این مقادیر می توانند متفاوت باشند را بوسیله ی دستگاهی به نام میکسر با هم مخلوط می کنند و عمل اختلاط به طور مداوم به مدت دو ساعت انجام می گیرد.

روش تولید ذکر شده در بالا فقط یک دید کلی و خلاصه شده از تولید رنگ به شما می دهد به عنوان مثال اندازه گیری مواد برای مخلوط کردن، توسط ترازو و تهیه پایه رنگ و تعداد دورهای میکسر یا مخلوط کن و اعمال یا عدم اعمال شوک حرارتی و همچنین ترتیب مخلوط کردن مواد پایه رنگ براساس تناژ محصول و نوع رنگ تولیدی مورد نظر، متفاوت و دارای نکاتی می باشد.

اکثر فرمولاسیون رنگ از مواد خام زیر تشکیل می شوند:

الف-۱) رنگدانه و رنگدانه یار: رنگدانه ها ذرات جامدی می باشند که به جهت به وجود آوردن خصوصیات معینی در رنگ پراکنده می شوند.
رنگدانه ها به دو گروه اصلی تقسیم می شوند

الف-۱-۱) رنگدانه ها (پیگمنت ها): رنگدانه ها به دو دسته آلی و معدنی تقسیم می گردند که از نظر خاصیت و کاربرد با یکدیگر متفاوت و متمایز می باشند. در نهایت برای رنگی کردن محصول به کار می روند و به صورت پودر جامد یافت می شوند.

• Prim Pigments یا پیگمنت های معدنی و آلی مانند دی اکسید تیتانیوم (طیف رنگ سفید) ، اکسید سبز کروم، اکسید آهن زرد و قرمز و غیره است.

مانند: تیتانیوم ها که فام رنگ را تعیین می کنند مثلاً TiO₂  که فام سفید به رنگ می دهد و مهمترین رنگدانه سفید می باشد.

الف-۱-۲) رنگدانه یارها: در رنگ پایه نامحلول اند و عملاً هیچ نقشی در پوشانندگی به رنگ پایه و دادن رنگ ندارند. تنها به منظور اصلاح خواص رنگ و تعدیل رنگ مورد استفاده قرار می گیرند.

• Pigments Extender یا پیگمنت های ادامه دهنده یا همان رنگدانه یارها مانند کلسیم (کربنات کلسیم) ، تالک (منیزیم سیلیکات) ، میکا، باریت (باریم سولفات) و غیره است.

الف-۲) رزین : رزین عامل اصلی در تولید رنگ ها است، مایعی شبیه چسب که باعث چسبندگی رنگ شده و پایه اصلی پوشش رنگ را تشکیل می دهد و وظیفه آن مقاومت در برابر آب و مواد شیمیایی زمان خشک شدن، سختی و دوام، چسبندگی به سطح و استحکام پوشش می باشد.

الف-۳) حلال : جزء فرار تشکیل دهنده رنگ است و باید برای حل کردن رنگ پایه یا رزین مربوط به رنگ افزوده شود. حلال موجب می گردد که گران روی رنگ کنترل شود و در نتیجه حلال ها تعیین کننده خصوصیات کاربردی رنگ می باشند. در واقع حلال به عنوان یک حامل برای رنگدانه ها و رزین عمل می کند که ممکن است آلی، معدنی یا آب باشد؛ مانند تینر ۴۰۲، تولوئن، زایلین، بوتیل گلیکول، روغن سویا و متانول. که مانع از سفت شدن و حالت چوب شدن رنگ می شود.

الف-۴) مواد افزودنی : مواد افزودنی یا پرکننده ها به مقدار خیلی کم  و به منظور خاصی به رنگ افزوده شده و در خصلت رنگ هیچ تاثیری نداشته و فقط توجیه اقتصادی دارد. در صورت استفاده درست از مواد افزودنی در فرمولاسیون رنگ، فرمول نویس رنگ می تواند بدون هیچگونه افزایش در قیمت یا حتی با کاهش دادن آن، بدون کاهش در کیفیت، رنگی با بالاترین کیفیت را تولید نماید. یعنی فقط برای کاهش قیمت رنگ استفاده می شود که می توان از کربنات کلسیم، اکسید روی و تالک به عنوان مواد افزودنی نام برد.

البته این نکته لازم به ذکر است که مواردی از رنگ ها وجود دارد که تمام اقلام ذکر شده در بالا را در فرمولاسیون رنگ خود نداشته باشند. به عنوان نمونه رنگ های پودری که در فرمولاسیون آن ها از حلال استفاده نمی شود یا در لاک ها که از رنگدانه و رنگدانه یار در فرمولاسیون لاک استفاده نمی شود.

در حدود سال های ۱۳۰۰ رنگ در کشور ما تولید نمی شد و معمولا با فرمول های سنتی، پای کار، برای مصارف ساختمانی درست می شد. در سال ۱۳۱۸ اولین کارخانه تولید رنگ روغنی در ایران تاسیس شد که تا سال ۱۳۴۱ رنگ را از منابع معدنی و گیاهی تولید می نمود. در سال ۱۳۴۱ اولین رنگ روغنی تولید شده از رزین الکید عرضه شد. در سال ۱۳۳۸ نیز رنگ بر پایه پلی وینیل استات را برای مصارف ساختمانی عرضه نمودند.

از اواخر دهه ۵۰ تعداد واحد های تولید کننده رنگ افزایش یافت و امروز صنعت رنگ کشور با بیـش از ۳۵۰ واحد صنعتی مجاز با مجموع ظرفیت ۹۰۰ هزار تن در سال تولید انواع رنگ های ساختمانی ، صنعتی و همچنین صدها واحد غیر مجاز مشغول به فعالیت می باشد.

صنعت تولید رزین در کشور به سال ۱۳۴۴ بر می‌گردد که برای اولین بار رزین الکید تولید شد و پس از آن نیز به تولید رزین پلی‌ وینیل‌ استات دست یافتند.